De weg naar de top

Ik heb mij opgegeven voor een seminar om mijn bedrijf een boost te geven. De spreker komt op. Het is een bergbeklimmer die ons gaat leren wat teambuilding is, hoe je je zakelijke problemen oplost en hoe je ondertussen happy wordt.

Als eerste boven

Hij loopt een beetje mank. Dat komt doordat zijn tenen bevroren waren op een heel hoge berg in de Himalaya. Hij heeft ze er met zijn tanden afgeknaagd, omdat er anders enge sappen in zijn bloed zouden komen. Met die pijnlijke voeten ging hij stug door. Bij een val brak hij ribben en een heup. Gelukkig sleepte een sjerpa hem verder, zodat hij als eerst de top haalde. En dat moeten wij ook doen: de top halen!

Stoer of egoïstisch

Ik vraag mij af wat deze manke man nu echt gedaan heeft? Zijn gezin zat in angst thuis, medeklimmers achtergelaten om als eerste de top te bereiken, een sjerpa het werk laten doen, dure ziekenhuisrekening om te herstellen, spullen op de berg achtergelaten omdat hij ademnood had…

Samenwerken en gunnen

Zijn stoere verhalen zijn doordrenkt met termen zoals samenwerken, organiseren, vertrouwen en doorzetten. Maar de link tussen mijn bedrijf en het egocentrisch gedrag van deze klimmer ontgaat mij totaal. De rest van de groep is helemaal enthousiast en ‘opgepept’. Ik kom tot de conclusie dat zo’n zelfbenoemde coach je nog liever van de berg duwt dan je iets gunt.